εγγραφείτε: Άρθρα
εύρεση
Η Νομοθεσία Τροφίμων στη Γερμανία
Το βασικό νομοθετικό κείμενο όσον αφορά τα τρόφιμα είναι ο γερμανικός κώδικας τροφίμων και ζωοτροφών, ο οποίος ενσωματώνει τον ευρωπαϊκό κανονισμό 178/2002.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί στοιχεία άρθρου της Χριστίνας Στεφανίδου
Συμβούλου ΟΕΥ Α’.
Ο Κανονισμός 178/2002 καθορίζει τις γενικές απαιτήσεις περί ασφάλειας τροφίμων, πρόσθετων ουσιών, ζωοτροφών και προϊόντων κοσμητικής. Στον εν λόγω κανονισμό ορίζονται οι υποχρεώσεις των εταιρειών παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας τροφίμων, προκειμένου να επιτυγχάνεται ο εντοπισμός του προϊόντος σε κάθε στάδιο, από το οποίο διήλθε το τρόφιμο (από το χωράφι μέχρι το πιάτο του καταναλωτή).
Από 01.01.2006 ισχύει η ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ασφάλειας και υγιεινής τροφίμων όπως αποτυπώνεται στον κανονισμό περί υγιεινής τροφίμων (ΕΚ 852/2004 και τον κανονισμό περί υγιεινής τροφίμων ζωικής προέλευσης, οι οποίοι μεταξύ άλλων, υποχρεώνουν τις εταιρείες παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας τροφίμων να εφαρμόζουν διαδικασίες υγιεινής σύμφωνα με το σύστημα HACCP και να καταγραφούν στην Δημόσια Αρχή Ελέγχου Τροφίμων. Ιδιαίτερα όσον αφορά στις εταιρείες επεξεργασίας τροφίμων ζωικής προέλευσης, υπάρχει η επιπλέον υποχρέωση έγκρισης λειτουργίας, η οποία πιστοποιείται μέσω ειδικού αριθμητικού κωδικού.
Το βασικό νομοθετικό κείμενο όσον αφορά στη σήμανση τροφίμων είναι ο Κανονισμός περί Σήμανσης, που ισχύει για όλα τα συσκευασμένα τρόφιμα (εξαιρούνται τα γεωργικά προϊόντα που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, τα χύμα προϊόντα, τα αρώματα και τρόφιμα για τα οποία σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν εκδοθεί κανονισμοί σήμανσης πχ. κρασί, αλκοολούχα, αυγά κλπ). Πρέπει να επισημανθεί πως από 13.12.2014 επέρχονται αλλαγές στη νομοθεσία της σήμανσης των μη συσκευασμένων τροφίμων προκειμένου οι καταναλωτές να ενημερώνονται για τις τυχόν αλλεργιογόνες ουσίες, πρόσθετα συστατικά κλπ. Οι αλλαγές επηρεάζουν κυρίως τα προϊόντα που πωλούνται από αρτοποιεία, ζαχαροπλαστεία και κρεοπωλεία και γενικότερα τα μη συσκευασμένα τρόφιμα που πωλούνται από τις εμπορικές εταιρείες στο χώρο των τροφίμων.
Υπεύθυνος για τη σωστή σήμανση των προϊόντων είναι ο εισαγωγέας ή ο παραγωγός. Η ετικέτα των τροφίμων θα πρέπει να είναι στη γερμανική γλώσσα.
Βασικά στοιχεία της ετικέτας του προϊόντος αποτελούν :
– η ονομασία
– σε περίπτωση προηγούμενης ψύξης του προϊόντος, αναγράφεται η λέξη «aufgetaut»
– το όνομα και η διεύθυνση του παραγωγού, του συσκευαστή ή του πωλητή
– τα συστατικά του, σε φθίνουσα σειρά επί της συμμετοχής τους στο βάρος του προϊόντος (σε περίπτωση πρόσθετων ουσιών, ισχύει επιπλέον ο κανονισμός περί πρόσθετων ουσιών στα τρόφιμα)
– η αναφορά των αλλεργιογόνων ουσιών
– οι ποσότητες των συστατικών
– η ημερομηνία λήξης
– η τυχούσα περιεκτικότητα σε αλκοόλ (για τρόφιμα με περιεκτικότητα μεγαλύτερη των 1,2 ποσοστιαίων μονάδων όγκου)
Επιπλέον ισχύουν ειδικότεροι κανονισμοί περί σήμανσης των προϊόντων, οι οποίοι κατά περίπτωση, προσθέτουν στην ετικέτα του προϊόντος τις ακόλουθες πληροφορίες:
1. για τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης, ισχύει από 01.01.2006 η αναγραφή σε οβάλ πλαίσιο της χώρας προέλευσης, του κωδικού της εταιρείας παραγωγής και της συντομογραφίας «ΕΚ».
2. για γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα ισχύουν από 18.04.2004 οι διατάξεις της οδηγίας ΕΚ 1829/2003 για όλα τα προϊόντα που περιέχουν γενετικά τροποποιημένα συστατικά σε ποσότητα μεγαλύτερη του 0,9% επί των συστατικών του τροφίμου. Η εν λόγω οδηγία δεν περιλαμβάνει τα τρόφιμα που προέρχονται από ζώα που σιτίζονται με γενετικά τροποποιημένες ζωοτροφές.
3. στοιχεία βάρους, όγκου ή τεμαχίων του προϊόντος σύμφωνα με τον κανονισμό περί συσκευασίας
4. η παρτίδα παραγωγής του προϊόντος, σύμφωνα με τον κανονισμό περί παρτίδας παραγωγής. Συνήθως χρησιμοποιείται το γράμμα «L» συνοδευόμενο από έναν αριθμό, ώστε ο παραγωγός να μπορεί να εντοπίσει την προβληματική παρτίδα παραγωγής, σε περίπτωση παραπόνων.
5. στοιχεία για τις ουσίες συντηρητικών που τυχόν περιέχει (σύμφωνα με τον γερμανικό κανονισμό περί συντηρητικών ουσιών.
6. σε περίπτωση που ο παραγωγός επιθυμεί να αναφερθεί στην θρεπτική αξία του προϊόντος, τότε πρέπει να ληφθούν υπόψη οι διατάξεις του κανονισμού περί σήμανσης της θρεπτικής αξία του προϊόντος.
7. για βιολογικά προϊόντα, υφίστανται στη Γερμανία ο εθνικός λογότυπος, ο ευρωπαϊκός λογότυπος από τον Ιούλιο του 2010, καθώς και περίπου τριάντα ακόμα ιδιωτικοί λογότυποι, εν μέρει με αυστηρότερες προδιαγραφές έναντι των δύο πρώτων. Από τον Ιούλιο του 2012 ισχύει υποχρεωτικά ο ευρωπαϊκός λογότυπος για όλα τα προϊόντα που θέλουν να φέρουν την εν λόγω σήμανση, σύμφωνα με τον κανονισμό ΕΚ 834/2007 και τον κανονισμό εφαρμογής ΕΚ 889/2008.
8. ο 13ψήφιος γραμμωτός κωδικός ΕΑΝ, ο οποίος εξασφαλίζει τη μοναδικότητα του προϊόντος παγκοσμίως και διευκολύνει το σύστημα παρακολούθησης πωλήσεων και αποθεμάτων. Ο κωδικός λαμβάνεται από τον παραγωγό, διακινητή ή εισαγωγέα του προϊόντος.
9. μια σειρά από κανονισμούς με ειδικές ρυθμίσεις, όσον αφορά στη σήμανση συγκεκριμένων προϊόντων.
Οι δημόσιες ελεγκτικές αρχές σε επίπεδο κρατιδίων, έχουν την αρμοδιότητα για έλεγχο των τροφίμων που κυκλοφορούν στο εμπόριο και η άσκηση αυτής γίνεται μέσω δειγματοληπτικών ελέγχων. Η άσκηση αυτής της αρμοδιότητας δεν απαλλάσσει τον εισαγωγέα από τις δικές του υποχρεώσεις, που απορρέουν από τη σχετική νομοθεσία.
Υπάρχει η δυνατότητα για τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις να προβούν στους αντίστοιχους ελέγχους σε προγενέστερο στάδιο (πριν την κυκλοφορία του προϊόντος στην αγορά), αναλαμβάνοντας εξ’ιδίων το κόστος, απευθυνόμενες σε ιδιώτες εμπειρογνώμονες, οι οποίοι έχουν την σχετική κρατική διαπίστευση. Στο γραφείο μας υπάρχει διαθέσιμη λίστα εμπειρογνωμόνων για τα κρατίδια της Βαυαρίας και Βάδης Βυρτεμβέργης.
Στην περίπτωση εισαγωγής τροφίμων στη Γερμανία, τα οποία παρήχθησαν σε άλλη χώρα – μέλος της Ε.Ε., ο εισαγωγέας δεν είναι υποχρεωμένος να προβεί στο έλεγχο των προϊόντων, εφόσον υπάρχουν πιστοποιητικά από αναγνωρισμένα εργαστήρια, όσον αφορά στην ποιότητα και στη σύνθεση του προϊόντος, ή βεβαίωση του παραγωγού περί εφαρμογής της εναρμονισμένης ευρωπαϊκής νομοθεσίας ή βεβαίωση του παραγωγού ότι εφαρμόζεται εσωτερικό σύστημα ελέγχου σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας 89/397/ΕΟΚ, περί διαδικασιών επίσημου ελέγχου τροφίμων, την οποία ο εισαγωγέας αποδεδειγμένα γνωρίζει. Εάν ο εισαγωγέας διακινεί τα τρόφιμα με δική του ετικέτα, τότε αναλαμβάνει το σύνολο των υποχρεώσεων του παραγωγού.
Ο παραγωγός ή διακινητής του προϊόντος είναι υποχρεωμένος να πάρει πίσω τις χρησιμοποιούμενες συσκευασίες ή να συμμετάσχει έναντι αμοιβής σε ένα από τα οκτώ γερμανικά συστήματα διαχείρισης χρησιμοποιημένων συσκευασιών. Για τα εισαγόμενα προϊόντα, ο εισαγωγέας αγοράζει το σχετικό δικαίωμα συμμετοχής.
Το ανά χείρας πληροφοριακό δελτίο έχει ως στόχο την παροχή χρήσιμων, κατευθυντήριων γραμμών προς τους Έλληνες εξαγωγείς, δεν επέχει θέση νομικού κειμένου, ούτε επιχειρεί να ερμηνεύσει νομικά κείμενα και δεν αναλαμβάνει ουδεμία σχετική ευθύνη.